SÂD SURESİ

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ

يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ

Sâd Suresi 27. ayet

Evet, yevminnuşuru (tekrar dirilme günü) ve yevmi hesabı inkâr edenlere, Cenab-ı Allah’u Teâlâ bi zatihi cevap veriyor ve buyuruyor ki: ‘Bilsinler ki biz azimüşan Yüce Allah, kürenin bu şekli bedi’ (benzersiz güzel) olan, sema ile yeri abes olarak yaratmadık! Elbette nice hikmetlere, bianen yaratmışızdır. Velâkin ehli küfrün zannı batıleleriyle haşrı, hesabı, cehennemi ve cenneti inkâr ettiklerinden, abesle faydasız olarak, yaratılmış zannederler. Çünkü, onların kalpleri hidayet yolundan ve hakkı kabul etmesinden ve hakikati görmekten kapanmıştır. Günü geldiğinde, her şeyi aşikâra çıkacaktır. Ama ne fayda ki o günün pişmanlığı, kimseye iyilik getiremez. Herkes ettiği amelin cezasını çekecektir. İyi ise cenneti, kötü ise cehennemi boylayacaktır. Fe men ye’mel miskale zerretin hayren yerehu ve men ye’men miskale zerretin şerren yerehu bu konuya delili kafi olmasına, şüphe yoktur. Kurtarıcı ölümden önce tövbedir o da nasip olursa.

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ٭ أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ

Sâd Suresi 28 -29. ayet

Acaba zannediyorlar mı ki biz imanla beraber, ameli salihi işleyen ile yerde fesatlık çıkaranla bir tutarız? Ve yahut müttakin ile guruhi münafıkini bir tutarız? Hâşâ ki öyle ola. 

Ey Muhammed (s.a.v)!

Elinde bulunan Kuran-ı Mübin ki, sana inzal eyledik. Çok mübarek bir kitaptır. Müminler tefekkür etsinler ki içinde esrarı acibe (alışılmışın dışında sırlarla) lebaleptir (dopdoludur). Ve hem de aklıselim sahibi olanlara, bir mevîzeyi hasanadır. Tefekkür edip, onunla mütaiz olsunlar. Evet, burada tedebbürden ve tezekkürden gaye; manayı Kuran’la amil olmaktır. Yalnız teshihi huruf ederek, kıraat eylemekle iktifa değildir. Hatta Hasanı Besri rahmehullah buyuruyorlar ki: ‘Bazıları var ki diyorlar, biz Kuran-ı harfi harfiyen okuduk. Tek bir harf olsun, vallahi bırakmadık.’ Hâlbuki Kuran’dan onun sözünden ve fiilinden bir eser görünmüyor. O zaman bende derim ki: ‘Vallahi Kuran’ın eseri sende bulunmadığı müddetçe, yalan etmişsin. Hiçbir harf bile okumamışsın. Zira icraat şartı e’zamdır.’

Bediûzzaman Said Nursi Talebelerinden Fakih Şükrü zâde

Muhammed Nuri ÇELİK